شرکت فیلم سازی سیما نگار قاب طلایی

شرکت فیلم سازی سیما نگار قاب طلایی

سریال مردی با چادر سپید

به نام خدا

طرح سریال فاخر 

مردی با چادر سپید 

وقتی که توسط استاد گرانقدر و ارجمندم جناب آقای گودرز هوشمند با شخصیت فرزانه و نا تکرار محمد بهمن بیگی آشنا شدم از دو سو غم و افسوس جان و روان مرا فرا گرفت . 

ابتدا آنکه چرا شخصیتی این چنین والا در جامعه ی خویش ناشناخته مانده است و دومین تاسف که برای من جان گدازتر است آنکه چرا کسانی که شخصیت بی مانند این بزرگ مرد تاریخ معاصر را می شناسند و از جنس او هستند در سکوتی کشنده فرو رفته اند !؟

روی سخن بنده با قشقایی هاست . چرا جامعه ی بزرگ قشقایی که من در اینجا عمداً به آنان ایل نمی گویم ( چرا که فراتر از ایل می باشند ) نسبت به مطرح کردن سیمای محمد بهمن بیگی که ستاره ی فروزان آسمان قشقایی هاست در رسانه های داخلی و خارجی همت کافی ندارند!؟

بهمن بیگی شخصیتی سرشار از شهامت ، دلبستگی ، غیرت و همت بود و عشقی سوزان و فروزان  نسبت به عشایر داشت . محمد ، خدمتی پیامبر گونه و بی بدیل به جامعه ی عشایری نمود . اکنون نوبت این جامعه است که پاسخی درخورتوجه و شایسته به این شخصیت وارسته بدهد .

شرکت فیلم سازی سیما نگار قاب طلایی در افق کارهای فاخر این شرکت ؛ ساخت سریال مردی با چادر سپید را طراحی و تدوین نموده است . باتوجه به این که هزینه ی تولید این اثر جاودانه و ارزشمند فراتر از امکان سرمایه گذاری خصوصی این شرکت می باشد . لذا سیما نگار قاب طلایی از جامعه ی عشایری ؛ نهادها و ارگانهای دولتی ، شرکت های خصوصی داخلی و خارجی ، فرهیختگان ، دوستداران و شیفتگان شخصیت بهمن بیگی درخواست می نماید در جهت فراهم کردن سرمایه تولید این اثر هنری همتی به سان محمد بهمن بیگی داشته باشند . 

هزینه تولید این سریال فاخر بالغ بر بیست میلیارد ریال می باشد .

با سپاس فراوان

امرالله محمودی 

مدیر عامل شرکت فیلم سازی سیما نگار قاب طلایی

سیما نگار قاب طلایی

به نام خدا

شرکت فیلم سازی سیما نگار قاب طلایی

✓ شماره ثبت شرکت : 12868

✓ شماره ملی شرکت : 14007242422

✓ دارای مجوز رسمی فعالیت به شماره 40/96/8257

از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

کارهای حرفه ای را به حرفه ای ها بسپارید 

شرکت فیلم سازی سیما نگار قاب طلایی ازآفرینش ایده تا ساخت آثاری ماندگار و خلاقانه در کنار شما ایستاده است .

راه های تماس با این شرکت :

📞 تلفن : 

09190081176

09190082177

🌐 وبسایت :

https://simanegar.org

📧 ایمیل : 

[e-mail]

📱 تلگرام :

telesima

📷 اینستاگرام :

tvsima 

شرکت فیلم سازی سیما نگار قاب طلایی

به نام خدا

شرکت فیلم سازی سیما نگار قاب طلایی 

امرالله محمودی با پنچ سال فعالیت تجربی و بیست و پنج سال فعالیت حرفه ای در زمینه ی فیلم سازی و تولیدات رسانه ای هم اکنون مدیر عامل شرکت فیلم سازی سیما نگار قاب طلایی است . 

درکارنامه ی امرالله محمودی پس از سی سال فعالیت تجربی و حرفه ای آثاری رنگارنگ و متنوع در زمینه نویسندگی ، تهیه کنندگی ، کارگردانی ، تصویر برداری ، نورپردازی ، تدوین و ناظر کیفی دیده می شود .

آثار هنری نامبرده شامل تولید مستندهای طبیعت ، تاریخی ، علمی ، داستانی ، صنعتی ، شاعرانه ، اجتماعی ، بوم شناسی و مردم شناسی  می باشد و از سایر فعالیت های هنری می توان به تولید نماهنگ هایی با عناوین و موضوعات متفاوت اشاره نمود .

امرالله محمودی حدود چهارسال در حوزه آسیای میانه فعالیت رسانه ای داشته است که مستندهایی مانند مسعود نامه ، با تاجیکان ، سفرنامه ی بدخشان ، لنین یا رودکی ، فردا ، مجموعه ی بهار در دیار یار ، رودکی پدر شعر پارسی ، هولبوک قلعه ای افسانه ای ، دست ها و سنگ ها ، کوه نمک ، سمرقند و بخارا برخی از آثار و فعالیت های این هنرمند در خارج از کشور می باشند .

تعدادی از آثار تولیدی ایشان به دلیل برخورداری از پشتوانه های علمی و پژوهشی و دارا بودن ظرفیت ها و استانداردهای هنری ، در جشنواره های متفاوت موفق به دریافت تندیس ، لوح و دیپلم افتخار شده اند .

امرالله محمودی با مدرک کارشناسی تولید سیما از دانشگاه صداوسیما و بهره مندی از تجربیات چند ین ساله درحال حاضر مطالعه و عملیاتی نمودن پروژه های ارزشمند ، فاخر و ماندگار را برای برنامه های آتی شرکت فیلم سازی سیما نگار قاب طلایی تهیه و تدوین نموده است ... 

  

در جستجوی گبه

به نام آفریننده زیبایی ها

در جستجوی گبه 

سال های سال است که کارم سَر و کله زدن با قاب تصویر است . نمی دانم در طول این سی سال چند قاب تصویر را ثبت و ضبط کرده ام و چند تصویر را برای ایجاد و القای مفهمومی خاص بر روی میز تدوین به یکدیگر پیوند زده ام ، اما آنچه مسلم است آن است که تعداد آن ها بیشمار است .

 در طول فعالیت حرفه ای ام بارها و بارها شیفته و دلباخته ی مناظر طبیعت می شدم و با اشتیاق این مواهب بی بدیل خدا دادی را به حافظه ی دوربین می سپردم اما پس از سال ها در یک حیرت معما گونه مانده ام که چرا این همه تصویر با تمام رنگ و لعاب ، مغلوب تصاویر ذهنی دوران کودکی ام می باشند ؟! همواره با خود می اندیشم چه چیزی موجب اصالت و هویت بخشی به این تصاویر ذهنی می شود که آنها را تا این حد افسون کننده و ماندگار می نماید . 

غروب یک روز بهاری است . بوی نم باران می آید . گلی سرخ در پناه یک تکه سنگ با وزش نسیم می رقصد . کوچ نشینان قشقایی بر دامنه ی یک کوه در حال گذرند. پژواک جادویی همهمه و شور زندگی از دل کوه به گوش می رسد . این تصویر ، تصویرخیال من است که پس از چندین سال بسان پولاد بر ذهنم نقش بسته است . چهل و دو سال گذشته است . ایل کجاست؟ مردمان ایل کجایند؟  

نمی دانم ریشه ی این همه تعلق خاطرم به قشقایی ها از کجا نشأت گرفته است اما هرچه که بوده به سبب شناخت محمد بهمن بیگی ستاره ی بی فروغ آسمان قشقایی ، این عشق روز به روز شعله ورتر شده است . 

این شور و عشق آتشین مرا بر آن داشت تا با نگارش فیلم نامه ی سینمایی در جستجوی گبه به این ایل بی همتا،بیش از پیش ادای احترام نمایم . 

با احترام 

امرالله محمودی

مستند بهار

به نام خدا 

ایرانیان هوشمند برای گریز از مسائل یکنواخت و کسالت آورزندگی همواره از طبیعت الهام گرفته اند و به زندگی خود آهنگی جان بخش بخشیده اند . 

آنچنان که جشن فرخنده و باستانی نوروزاز برجسته ترین تغییر آهنگ ها درطول حیات این مردمان به شمارمی آید . فصول چهارگانه ی سال ، رنگ در رنگ تغییر می کنند اما گل های حسرت که در پایان فصل زمستان از دل زمین جوانه می زنند و بشارت بهاری خجسته می دهند آوایی دیگر دارند .

 این گل های سپید و لطیف، پیامی ژرف و روشن از یک تغییربنیادین می دهند . آنها با رُخ نمایی در فصل سرد نوید بهاردارند . بهار می آید و با خود زندگی را جاری می کند.رویش گل های حسرت همیشه برایم تماشایی بوده است و بدین سبب در سرآغازمستند بهار چند گل زیبای حسرت زینت دهنده ی تصاویراین مستند می باشند . 

گل های حسرت بشارت دهنده ی بهار می باشند اما به دلیل عمر کوتاه ؛ هیچ گاه بهار نازنین را به قدر کافی نمی بینند و همیشه در حسرت می مانند .

 انگار حکایت دیرینه ی فراق عاشق و معشوق برای آنها جاودانه است ! در مستند بهار کوشیدم مردمانی را که همچون شکوه بهار ، چهره ی بهاری به خود می گیرند و شادمانه به زندگی خود ضرباهنگ و جانی دوباره می بخشند را از منظر دوربین تصویرگری نمایم .

سفر به بدخشان

به نام خدا

 زمانی را به یاد می آورم که از شهر دوشنبه پایتخت تاجیکستان ، مسیر نوزده ساعته را با اتومبیل خلاف جهت حرکت رودِ پنج می پیمودم . درطول مسیرهمه چیز برایم جالب و رویایی بود . مردان و زنان افغان را در آن سوی رود در بین کوه های سَر سخت نظاره می کردم که سختی زندگیشان هنوز هم پس از گذشت سال ها بر شانه هایم سنگینی می کند . 

زنان و مردانی که گویی در جبر زمان و مکان گمشده بودند . چون پیشه ی حرفه ای ام فیلم سازی با رویکرد مستند های طبیعت است ، جغرافیای بدخشان کوهی تاجیکستان را سرشار از جاذبه ها و موقعیت های بکر دیدم . 

به سبب ارتفاع زیاد و شفاف بودن هوا ، ستارگان درتاریکی شب بزرگتر و بسیار نورانی تر جلوه می کنند و باور بدخشی ها بر این است هرکس میهمان این سرزمین شود یک ستاره از آسمان می چیند و با خود به یادگار می برد . 

من هنوز آن ستاره را در قلب خود دارم . ستاره ای که همچون شکوه طبیعت بدخشان است و درخشندگی بسان چهره ی مردمان آن دیار دارد . مردمانی پارسی زبان که متاسفانه اطلاع اندکی از آنها داریم . مردمانی با اصالت ؛ دارای دیرینه ی تاریخی چند هزار ساله که تنها با هم نشینی و ارتباط نزدیک می توان به وسعت تمدنی وفرهنگی آنان پی برد ... .

نماهنگ رویای بهار

به نام خدا

آنگاه که مجالی می یابم و درآیینه ی خیال ، گذشته خود را می بینم . تصویری رویایی و ناب از کودکی کنار جوی آب در ذهنم پدیدار می شود .

کودکی که با تکه چوبی در بین جلبک های رقصان در آب به دنبال ماهی می گردد . من برای ماهی ها زمزمه می کنم . جلبک ها با جریان آب می رقصند و ماهی ها قایم باشک بازی می کنند .

اما پس از گذشت چهل سال ازآن دوران ، بازهم کودک درونم بی قرار آن روز های تماشایی و شیرین است . انگار نمی خواهم با دنیای پُر شتاب کنونی آشتی کنم و بدین سبب هرگاه دوربین کوچکم را در دست می گیرم ، گامی به دنیای بزرگ کودکی می گذارم و دیگران را نیز به تماشای زیبایی های افسونگر این دنیا می خوانم . بی گمان تصاویر نماهنگ « رویای بهار »    نمونه ای از این فراخوانی ها ست . 

نماهنگی که به بیننده مجال می دهد تا دنیای پیرامون خود را که جلوه ای از شکوه و قدرت ایزد یکتاست بهتر ببیند و شاید با طبیعت خویش بیشتر آشتی کند .          

مستند بهار در دیار یار

به نام خدا

اکنون که نزدیک به پنج دهه از عمر خود را سپری نموده ام بدون اغراق چیزی را فراتر از بهاردرزندگی خود لمس نکرده ام . وقتی که خاطرات کودکی خود را به یاد می آورم ؛ بهار این رستاخیززمین و بیداری طبیعت همچون تابلویی جادویی در افق دیدگانم متجلی می شود . 

شاید همین تصویر خیالی موجب شده که پس از سال ها ، بهار برای من سیمایی بی بدیل داشته باشد . آن چنان که آثار مستند من بدون رخ نمای چهره شاد و خندان بهار بی معنا می شوند . 

در سال هایی که در تاجیکستان حضورداشتم مجموعه مستند « بهار در دیار یار» به کارهایم زینتی خاص بخشید . 

نوروز در ایران زیباست اما در تاجیکستان افسون کننده است .

 درواقع اگر بخواهیم معنای واقعی جشن بهار را درک نمایم لاجرم باید درنوروز سفری به دیاردوست داشتنی و پارسی زبان تاجیکستان داشته باشیم . سرزمینی که من همواره ازآن به عنوان « دیاریار» یاد کرده ام .