نگاه پارسی
عشق به زندگی از دل جان میگیرد در ذهن، معنا مییابد و بر دیدگان جاری میشود.
نگاه پارسی
عشق به زندگی از دل جان میگیرد در ذهن، معنا مییابد و بر دیدگان جاری میشود.
نگاه پارسی
آیندگان مجالی برای نگریستن به ما نخواهند داشت؛ بیایید هماکنون به سیمای یکدیگر نگاه کنیم.
ترانه: جدایی
ترانهسرا و آهنگساز: داریوش اسکندری
موسیقی و تنظیمکننده: محسن محسنی - پویا محسنی
خواننده: قاسم مؤمنزاده
ضبط، میکس و مسترینگ: استودیو پیوند ایران زمین
تهیهکننده و کارگردان: امرالله محمودی
آفرینش و نمایش: نگاه پارسی
نگاه پارسی:
با نگاهی به زیبایی نگاه مردمان پاکسرشت بختیاری، جهانی زیباتر داشته باشیم.
نماهنگ «تنهایی»
ترانهسرا: فیضالله طاهری اردلی
آهنگساز و تنظیمکننده: پارسا برخورداری ناغانی
خواننده: مسعود رفیعزاده ناغانی
تهیهکننده و کارگردان: امرالله محمودی
پشتیبانی و هماهنگی: کبرا تاجی
امور فنی و نظارت: پویا محمودی
نشر محتوا: پایا محمودی
آفرینش و نمایش: نگاه پارسی
نقشآفرینان:
ستاره طاهری اردلی
رقیه صالحی اردلی
زهرا رئیسی
مولود بختیار
پردیس ظفریان
انتخاب نقشآفرینان: زهرا طاهری اردلی
با سلام و عرض ادب. فایل PDF مصاحبه اختصاصی با هفتهنامه «ایل بختیاری» از طریق لینک زیر قابلدانلود میباشد:
به نام خدا
ایرانیان هوشمند برای گریز از مسائل یکنواخت و کسالت آورزندگی همواره از طبیعت الهام گرفته اند و به زندگی خود آهنگی جان بخش بخشیده اند .
آنچنان که جشن فرخنده و باستانی نوروزاز برجسته ترین تغییر آهنگ ها درطول حیات این مردمان به شمارمی آید . فصول چهارگانه ی سال ، رنگ در رنگ تغییر می کنند اما گل های حسرت که در پایان فصل زمستان از دل زمین جوانه می زنند و بشارت بهاری خجسته می دهند آوایی دیگر دارند .
این گل های سپید و لطیف، پیامی ژرف و روشن از یک تغییربنیادین می دهند . آنها با رُخ نمایی در فصل سرد نوید بهاردارند . بهار می آید و با خود زندگی را جاری می کند.رویش گل های حسرت همیشه برایم تماشایی بوده است و بدین سبب در سرآغازمستند بهار چند گل زیبای حسرت زینت دهنده ی تصاویراین مستند می باشند .
گل های حسرت بشارت دهنده ی بهار می باشند اما به دلیل عمر کوتاه ؛ هیچ گاه بهار نازنین را به قدر کافی نمی بینند و همیشه در حسرت می مانند .
انگار حکایت دیرینه ی فراق عاشق و معشوق برای آنها جاودانه است ! در مستند بهار کوشیدم مردمانی را که همچون شکوه بهار ، چهره ی بهاری به خود می گیرند و شادمانه به زندگی خود ضرباهنگ و جانی دوباره می بخشند را از منظر دوربین تصویرگری نمایم .
به نام خدا
اکنون که نزدیک به پنج دهه از عمر خود را سپری نموده ام بدون اغراق چیزی را فراتر از بهاردرزندگی خود لمس نکرده ام . وقتی که خاطرات کودکی خود را به یاد می آورم ؛ بهار این رستاخیززمین و بیداری طبیعت همچون تابلویی جادویی در افق دیدگانم متجلی می شود .
شاید همین تصویر خیالی موجب شده که پس از سال ها ، بهار برای من سیمایی بی بدیل داشته باشد . آن چنان که آثار مستند من بدون رخ نمای چهره شاد و خندان بهار بی معنا می شوند .
در سال هایی که در تاجیکستان حضورداشتم مجموعه مستند « بهار در دیار یار» به کارهایم زینتی خاص بخشید .
نوروز در ایران زیباست اما در تاجیکستان افسون کننده است .
درواقع اگر بخواهیم معنای واقعی جشن بهار را درک نمایم لاجرم باید درنوروز سفری به دیاردوست داشتنی و پارسی زبان تاجیکستان داشته باشیم . سرزمینی که من همواره ازآن به عنوان « دیاریار» یاد کرده ام .