در ژرفای مستند «دختر چشمه»، یکی از آثار شاخص مجموعه‌ی درخشان «دیار رنگین»، صدای آب نه پژواکی از طبیعت، بلکه آوای جان انسان‌هایی‌ست آکنده از حکمت و عشق.
این اثر باشکوه، تماشاگر را به کشف رازهایی می‌برد که در دل چشمه‌ها نهفته‌اند؛ رازهایی که با گذر فصل‌ها، با شادی و اندوه، با عشق و دلدادگی، رنگ می‌گیرند و به نغمه درمی‌آیند.
امرالله محمودی، با نگاهی ژرف‌اندیش و شاعرانه، چشمه را نه منبعی برای آب، بلکه آیینه‌ای از روح جمعی مردمان بختیاری می‌بیند؛ جایی که زنان و دختران بختیاری، با جامه‌های رنگین، تنها آب را به خانه نمی‌بردند، بلکه امید، زیبایی و پیوند جاودان انسان و طبیعت را در بطن زندگی جاری می‌کردند.
در این روایت تصویری، سرشار از ظرافت و خلاقیت، مستندساز با نگاهی فلسفی و معناگرا، پلی می‌سازد میان دیروز، امروز و فردا تا به یادمان آورد که در شتاب بی‌امان پیشرفت، مبادا صدای طبیعت را از یاد ببریم؛ چرا که با خاموشی آن، پژواک هستی ما نیز به خاموشی و فراموشی خواهد رفت.
«دختر چشمه» دعوتی‌ست به تأمل،
به بازگشت به سرچشمه‌های روشنایی،
به شنیدن صدای آب،
و به درک این حقیقت که شاید نجات فردا، در فهم ژرف امروز از دیروز نهفته باشد.
- ۰ نظر
- ۳۰ آبان ۰۴ ، ۱۳:۰۰
